Sveti Sava je bio veliki srpski svetac koji je igrao ključnu ulogu u formiranju srpske pravoslavne crkve, ali i u očuvanju srpskog identiteta. Mesto njegovog rođenja nije tačno poznato, ali se smatra da je rođen u Raškoj oblasti, današnjoj Srbiji, oko 1175. godine. Bio je sin velikog župana Stefana Nemanje i nakon što je napustio svetovni život, postao je monah i usvojio ime Sava. Postao je prvi srpski arhiepiskop i igrao je ključnu ulogu u ustrojavanju srpske crkve.

Sveti Sava je bio ne samo duhovni vođa, već i nacionalni heroj za Srbe. On je bio kreativni lider kroz svoje tvrde ideje o crkvi, obrazovanju i kulturi. Napravio je srpsku crkvu sa autonomijom od Carigrada, što je potvrdilo srpsku nezavisnost. Takođe je promovisao i širio srpski jezik i kulturu, osnivajući manastire i škole širom Balkana.

Prvi 700 godina nakon Svetog Save bile su slavne za srpski narod. Međutim, tokom 20. veka Srbi su prošli kroz teške trenutke sa više ratova, okupacija i gubitaka. Očuvanje Svetog Save kao zaštitnika srpskog naroda i simbola ustanka za slobodu postao je još važniji u tim teškim vremenima.

Danas se Sveti Sava slavi širom srpskih zajednica i postao je jedan od najvažnijih simbola srpskog identiteta. Ljudi ga proslavljaju 27. januara, što je njegova svetkovina, koja je ujedno i školska slava u mnogim srpskim porodicama. Slavi se i u crkvama širom sveta, gde se molitve čitaju u njegovu čast.

Svetosavski kongres, koji se održao u Beču 1992. godine, proglasio je Savu za zaštitnika školstva i prosvete. Takođe, UNESCO ga je uvrstio u najvažnije kalendare svetskih događaja.

Sveti Sava se proslavlja i u Crnoj Gori. Svetosavska akademija koja se održava u Beranama je jedan od najznačajnijih događaja u proslavi ovog svetitelja. Proslave Savindana u Crnoj Gori su sa velikom toplinom i složništvo u svakom gradu, iako zemlja ima dugačku i ponekad kontroverznu istoriju. Samo ime Svetog Save se vezuje za ozbiljna pitanja nacionalne i verske istorije Crne Gore.

Slavlje i poštovanje prema Svetom Savi je snažno prisutno u srpskoj kulturi, duhovnosti i obrazovanju. On se smatra osnivačem srpske pravoslavne crkve, a njegovi značajni doprinosi oblastima kulture, obrazovanja i književnosti su neosporivi. Tako da se verovanje u Boga i pobožnost prema Svetom Savi i danas smatra jednom od osnovnih karakteristika srpskog naroda.