Nova studija istraživača sa Univerziteta Alto u Finskoj ukazuje na to da su vlade, međunarodne organizacije i istraživači možda značajno potcenili broj ljudi koji trenutno žive na planeti Zemlji. Ova tvrdnja se zasniva na činjenici da većina postojećih baza podataka ne uključuje značajan procenat ljudi koji žive u ruralnim sredinama, koje je teže pratiti i registrovati.
Istraživanje, objavljeno u časopisu „Komunikacije u prirodi“ (Nature Communications), obuhvatilo je analizu pet najčešće korišćenih globalnih baza podataka o broju stanovnika: WorldPop, GVP, GRUMP, LandScan i GHS-POP. Rezultati su pokazali da zvaničan broj stanovnika na Zemlji, koji iznosi 8,2 milijarde, potencijalno ne uključuje između 53% i 84% ruralnog stanovništva. Ova saznanja ukazuju na to da je aktuelna statistika o populaciji daleko od tačne, posebno kada su u pitanju ljudi koji žive u manje dostupnim i ruralnim oblastima.
S obzirom na to da su i najpouzdaniji skupovi podataka iz 2010. godine pokazali da potcenjuju broj ruralnog stanovništva između 32% i 77%, istraživači veruju da su slične greške prisutne i u novijim bazama podataka iz 2015. i 2020. godine. Josias Lang-Ritter, autor studije i istraživač sa Univerziteta Alto, istakao je da ova studija pruža prvi put dokaze o tome da značajan deo ruralnog stanovništva možda nedostaje u globalnim bazama podataka o populaciji.
Jedan od glavnih problema koji istraživači identifikuju je način na koji se prikupljaju podaci o stanovništvu iz ruralnih područja, posebno u zemljama u razvoju i u krizom pogođenim regionima. Na primer, baze podataka kao što su GRUMP i WorldPop koriste satelite za praćenje stanovništva putem registracije noćnih svetala. Međutim, ova tehnika može zanemariti područja koja nemaju električnu energiju, što dodatno otežava tačnu procenu broja stanovnika.
U svetu gde se demografski podaci koriste za oblikovanje politika, planiranje resursa i razvoj strategija za zaštitu životne sredine, nedostatak tačnih informacija o broju ljudi u ruralnim sredinama može imati ozbiljne posledice. Na primer, planiranje infrastrukture, obrazovanja i zdravstvenih usluga može biti zasnovano na netačnim podacima, što može dovesti do neadekvatne raspodele resursa i neefikasnog pružanja usluga.
Osim toga, istraživači upozoravaju da se problemi sa prikupljanjem podataka ne odnose samo na ruralna područja, već i na urbane sredine koje su pogođene krizama, kao što su ratovi ili prirodne katastrofe. U takvim situacijama, ljudi često beže iz svojih domova i postaju teško dostupni za statističke procene. Na taj način, zvanični brojevi stanovništva mogu značajno varirati od stvarnog stanja.
Zbog svega navedenog, postoji potreba za unapređenjem metoda prikupljanja podataka o populaciji, posebno u kontekstu globalizacije i klimatskih promena. Uvođenje novih tehnologija, kao što su dronovi ili unapredene metode analize podataka, može pomoći u boljem praćenju i razumevanju demografskih promena.
U zaključku, ova studija iz Finske otvara važne diskusije o preciznosti i tačnosti demografskih podataka koji se koriste širom sveta. U budućnosti, tačni podaci o broju stanovnika u ruralnim sredinama mogu biti ključni za izgradnju održivih zajednica i za odgovaranje na globalne izazove poput klimatskih promena i ekonomskog razvoja. Bez adekvatnih informacija, teško je doneti informisane odluke koje će uticati na živote miliona ljudi.
