Odluka o održavanju superfinala Svetskog kupa u vaterpolu, koje će se umesto u Kotoru i Budvi održati u Podgorici od 11. do 13. aprila, izazvala je brojne polemike. Hrvatska reprezentacija odlučila je da ne igra u bazenu koji nosi ime Zorana Gopčevića, legendarnog jugoslovenskog vaterpoliste. Ova odluka, kako se čini, više je politička nego sportska, a odražava napetosti između Crne Gore i Hrvatske.
Vlada u Zagrebu je ranije preporučila da hrvatski klubovi i nacionalne selekcije ne nastupaju u kotorskom bazenu zbog imena koje nosi. Zoran Gopčević je optužen od strane hrvatske strane za ratne zločine tokom rata devedesetih, posebno u vezi sa logorom Morinj. Bazen u Kotoru je preimenovan 2021. godine, kada je Skupština Opštine Kotor donela odluku da mu dodeli Gopčevićevo ime, uz podršku raznih političkih stranaka, uključujući i Hrvate iz Kotoranima.
Ova situacija dodatno komplikuje odnose između dve države, a poslanik Nove srpske demokratije Jovan Vučurović je istakao da koalicija „Za budućnost Crne Gore“ neće pristati na kompromise u pregovorima sa Hrvatskom. On je naglasio potrebu za otvaranjem pitanja o splitskom logoru Lora, gde su, prema njegovim rečima, zlostavljani i ubijani pripadnici bivše Jugoslovenske narodne armije (JNA).
Logor Lora je, kako se navodi, bio jedan od najužasnijih na prostoru bivše Jugoslavije, a prošlo je više od hiljadu registrovanih zatvorenika koji su pretrpeli stravičnu psihofizičku torturu. Ova tema ostaje otvorena i predmet je diskusije među političarima, koji traže pravdu za žrtve.
Odluka o premještanju superfinala Svetskog kupa u Podgoricu došla je u trenutku kada su u Zagrebu započete konsultacije između Crne Gore i Hrvatske. Ovaj proces, vođen od strane ministara Frane Matušića i Periše Kastratovića, ima za cilj rešavanje gorućih pitanja koja remete odnose između dve zemlje, uključujući i kontroverzno ime kotorskog bazena.
Hrvatska je takođe iznela listu zahteva koja uključuje usaglašavanje granice na moru kod rta Oštro, kao i pitanje vlasništva nad školskim brodom „Jadran“. Pored toga, traže dostojnu naknadu za sve one koji su bili zatočeni u logorima u Crnoj Gori tokom rata, a koji su pretrpeli ozbiljna kršenja ljudskih prava. Ova naknada bi trebala da bude više od simbolične, kako bi se priznalo stradanje žrtava.
Hrvatska traži i procesuiranje ratnih zločinaca, ali ne i onih koji su počinili zločine protiv Hrvata. Ovo pokazuje složenu prirodu odnosa između dve zemlje, koje se i dalje bore sa nasleđem rata iz devedesetih. Takođe, zahtevaju da se rasvetli sudbina 14 nestalih Hrvata i da se obeleži logor Morinj kao stradalno mesto.
U svetlu ovih događaja, jasno je da sport i politika često idu ruku pod ruku. Iako vaterpolo i njegovi događaji mogu delovati kao platforma za saradnju i zajedništvo, oni su takođe pogođeni širim političkim kontekstom i istorijskim tenzijama. Odluka o premještanju superfinala može se posmatrati kao refleksija složenosti odnosa između Crne Gore i Hrvatske, koje i dalje traže način da prevaziđu istorijske nesuglasice.
Dok se čini da sport može da služi kao most između naroda, realnost pokazuje da je potrebno više od sportskih takmičenja da bi se izgradili zdravi i konstruktivni odnosi. Dijalog između vlasti, kao i priznavanje bolne prošlosti, ključni su za izgradnju budućnosti koja bi mogla doneti mir i stabilnost u regionu.
