Prvi put u istoriji, Srbija i Republika Srpska su zajedno obeležile Sretenje, Dan državnosti Srbije. Ova ceremonija održana je na osnovu odluke donete na prošlogodišnjem saboru 8. juna. Iako je događaj bio svečani trenutak, naišao je na burne kritike, ne samo iz zvaničnog Sarajeva, već i šire. U emisiji Euronews Region, istoričar Čedomir Antić i novinar Filip Rodić razgovarali su o političkim i istorijskim aspektima ovog događaja, kao i njegovim potencijalnim posledicama za proslavu 9. januara u Republici Srpskoj.
Antić je naglasio važnost ovog datuma za srpski narod, ističući da, iako ima primedbe na stranačku pozadinu proslave, ne može da ospori značaj objedinjavanja srpskog naroda. On je dodao da srpski narod, i pored poštovanja granica drugih država, ima pravo na jedinstvo. Prvi srpski ustanak iz 1804. godine, smatra Antić, bio je ključan za evoluciju slobode ne samo u Srbiji, već i na Balkanu i u Evropi.
U svom izlaganju, Antić je ukazao na istorijske ličnosti kao što je Husein Gradaščević, koji su, prema njegovom mišljenju, prepoznali značaj srpskog ustanka. Poredeći bitku kod Mišara iz 1806. godine sa bitkom kod Saratoge iz Američkog rata za nezavisnost, Antić je naglasio njenu važnost za opstanak slobode na Balkanu.
S druge strane, Antić je izrazio nadu da će se u budućnosti Crna Gora pridružiti ovim proslavama, naglašavajući da bi to doprinelo ideji jedinstva srpskog naroda. Takođe, istakao je pravne i političke odluke koje su prethodile ovogodišnjoj proslavi Sretenja, posebno odluku Ustavnog suda Bosne i Hercegovine koja je osporila zakone o grbu, himni i zastavi Republike Srpske.
Prema Antiću, ta odluka je imala za cilj da se spreči isticanje srpskih zastava tokom proslave, ali se to nije dogodilo. On je kritikovao bošnjačkog člana Predsedništva BiH, Denisa Bećirovića, koji osporava proslavu Sretenja, smatrajući da ona predstavlja ostvarenje koncepta „srpskog sveta“.
Antić je takođe kritikovao Željka Komšića, hrvatskog člana Predsedništva BiH, ukazujući na potencijalne posledice njegovih političkih odluka. Prema Antiću, ideja da se može proterati milion ljudi može završiti ozbiljnim posledicama po političku stabilnost.
U diskusiji je takođe postavljeno pitanje zašto bi koncept Srpskog sveta bio problematičan za političko Sarajevo. Rodić je istakao da u BiH postoji dugogodišnji otpor prema svemu što je srpsko, uključujući i samo ime Republike Srpske, koju neki u Sarajevu nazivaju „manjim entitetom“. On je naglasio dvostruke standarde u vezi sa isticanjem zastava, ističući da dok se hrvatske zastave slobodno vijore u BiH, srpske zastave nailaze na otpor.
Rodić je sugerisao da političko Sarajevo verovatno oseća nelagodu zbog jačeg institucionalnog okvira Republike Srpske, koja, i pored kontinuiranih pokušaja da se njen status ospori, i dalje postoji. On je ukazao na to da bi Hrvati u BiH imali koristi od svog entiteta, kako bi se oslobodili situacije u kojoj ih predstavlja Komšić, izabran bošnjačkim glasovima.
U zaključku, Antić je podsetio na istorijske događaje koji su oblikovali sadašnjost, ističući da je stvaranje Republike Srpske odgovor na obespravljivanje Srba. Prema njemu, ovi događaji su duboko ukorenjeni u istoriji i njihovi uzroci se moraju razumeti kako bi se izbegle buduće tenzije.
Ova proslava Sretenja predstavlja značajan korak u jačanju veza između Srbije i Republike Srpske, dok istovremeno otvara pitanja o budućim odnosima unutar Bosne i Hercegovine i izazovima sa kojima se suočavaju svi njeni narodi.
