Plastični otpad predstavlja veliki problem za životnu sredinu, a flašice za vodu mogu ostati u prirodi čak 450 godina. Naučnici sada pokušavaju da pronađu enzime koji će ubrzati proces raspada plastike kako bi se smanjio plastični otpad.

Jedan tim istraživača je pronašao sedam enzima koji su nepoznati do sada, a jedan od njih, nazvan PHL7, je sposoban da razgradi PET plastiku rekordnom brzinom. PET plastika se najviše koristi za flaše za piće i pakovanja za voće i povrće, ali se dugo raspadne u prirodi.

Istraživači su otkrili da je novi enzim PHL7 dva puta brži od standardnog enzima koji se koristi sa PET plastikom. Ovo otkriće otvara nove mogućnosti za razgradnju plastike i smanjenje plastičnog otpada.

PET plastika se može reciklirati, ali se ne može biorazgraditi. Kompanije već decenijama pokušavaju da pronađu enzime koji mogu da razgrade plastiku, a otkriće enzima LCC iz 2012. godine je bio prvi korak ka ovom cilju.

Neke kompanije, poput „Karbios“ u Francuskoj, sada rade na poboljšanju postojeće tehnologije, kako bi enzimi bili brži i efikasniji. Takođe, istraživači sa Univerziteta Teksas u Ostinu koriste vještačku inteligenciju da bi stvorili nove proteine koji mogu da jedu PET plastiku za 24 sata.

Istraživanje enzima koji mogu da razgrade PET plastiku je tek početna faza, a naučnici smatraju da još nije dostignut maksimum u ovom polju. Nova tehnologija za razgradnju plastike bi mogla biti spremna za nekoliko godina, što bi značilo veliki korak ka smanjenju plastičnog otpada i zaštiti životne sredine.