Naučnici su na najdubljoj tački Sredozemnog mora otkrili značajnu deponiju otpada na dubini od pet kilometara. Ovo otkriće, koje su preneli grčki mediji, ukazuje na ozbiljnost zagađenja koje je posledica ljudskih aktivnosti, čak i u najudaljenijim delovima planete. Tim stručnjaka naišao je na plastične boce, čaše, limenke i drugi otpad, što dodatno naglašava globalni problem plastičnog zagađenja.
Najdublji deo Sredozemnog mora se nalazi jugozapadno od Peloponeza, a njegova dimenzija iznosi 18 kilometara dužine i između četiri i sedam kilometara širine. U februaru 2020. godine, podmorsko vozilo Kaladan, pod vođstvom Viktora Veskova i uz prisustvo princa Alberta od Monaka, zaronilo je do ovog područja nakon pet sati putovanja. Snimci koje je Veskovo zabeležio dostupni su međunarodnom timu naučnika, predvođenom Georgom Hankeom iz Evropskog istraživačkog centra.
Analizom snimaka, tim koji uključuje grčkog profesora Jorgosa Papateodoru sa Univerziteta u Patrasu, uspeo je da utvrdi sastav otpada na morskom dnu. Papateodoru je istakao da je ovo drugi najveći sloj otpada ikada pronađen na dubinama većim od dva kilometra, a takođe je naglasio da je ovo prvi put da su prikupljeni podaci o čvrstom otpadu koji zagađuje Sredozemno more.
Rezultati istraživanja su poražavajući; koncentracija otpada na dnu mora iznosi 26.175 komada po kvadratnom kilometru. U poređenju, najgušća koncentracija otpada na svetu zabeležena je u Južnom kineskom moru, gde ona iznosi 55.000 komada po kvadratnom kilometru. Ova istraživanja takođe ukazuju na to da čak 88% otpada čini plastika, dok ostatak čine limenke, staklene boce i papirne kutije.
Grčki naučnik je napomenuo da je reč o lakom otpadu koji morski struji brzo nose, dolazeći iz severnih voda kao što su Jonsko ili Jadransko more ili iz južnih područja Istočnog Mediterana. Takođe, deo otpada jasno ukazuje na to da je direktno bačen sa brodova, što dodatno komplikuje problem.
Podaci o zagađenju svetskih okeana su alarmantni, sa procenom da u okeanima pluta 5,25 triliona komada plastike, od kojih samo 269.000 tona ostaje na površini. Na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi se četiri milijarde mikrovlakana. Istraživačica Kara Lavender Lo iz Nacionalnog okeanografskog centra „Woods Hole“ u Masačusetsu ističe da je prvi korak u borbi protiv ovog problema identifikacija otpada.
Naučna zajednica se trudi da bolje razume gde i koliko otpada se taloži na dnu mora i okeana kako bi procenila štetu koju ovaj otpad nanosi lokalnim ekosistemima. Ključno pitanje za istraživače je da li plastika koja se raspada na morskom dnu ispušta toksične materije u vodu.
Iako su naučnici svesni ozbiljnosti štete koju krupni komadi plastike nanose morskom životu, posledice mikroplastike su manje jasne. Biolog Ričard Tompson sa Univerziteta u Plimutu ističe da veća koncentracija otpada može značiti veći rizik od štetnih posledica. On naglašava da je za pravilno vrednovanje stvarne štete neophodno prvo locirati deponije smeća na morskom dnu.
U svetlu ovih otkrića, jasno je da je potreban hitan pristup rešavanju problema zagađenja mora, kako bi se zaštitili morski ekosistemi i obezbedila očuvanje životne sredine za buduće generacije. Naučnici nastavljaju da istražuju uzroke i posledice zagađenja, ali i da pozivaju na međunarodnu saradnju u borbi protiv ovog globalnog problema. S obzirom na alarmantne podatke, važno je da globalna zajednica preduzme konkretne korake kako bi smanjila uticaj ljudskih aktivnosti na okeane i mora.
