U Vrbovcu je održana svečanost povodom obeležavanja 109. godišnjice stradanja srpskih ratnika u Vrbovačkom boju 1915. godine. Na događaju je otkriven spomenik sa imenima junaka koji su poginuli u toj bitci. Molitveni hod nazvan „Vrbovački marš“ krenuo je od Crkve Svetog proroka Jeremije, gde su se okupili sveštenstvo i vernici. Liturgija je održana ispod oltara, gde se nalaze kosti srpskih mučenika stradalih na Vrbovačkoj kosi.
Glavni pravac napada carske austrijske i nemačke vojske u Vrbovačkom boju bio je preko Save i Dunava ka Beogradu, a deo trupa je krenuo na oblast Smedereva. Odbranu su činili 11. i 19. pešadijski puk prvog poziva, koji su podneli najveće gubitke. Mnogi od junaka su poginuli na Vrbovačkim kosama i ostali su među vinogradima i šljivicima Šumadije. Zemni ostaci srpskih ratnika bili su zajedno u grobnici na njivi, a meštani su ih 1923. godine preneli i sahranili dostojanstveno na groblju. Crkva Svetog proroka Jeremije je podignuta 1939. godine kao spomen-crkva sa kosturnicom za zemne ostatke ratnika palih u borbama na Vrbovačkim kosama.
Nakon liturgije, otkriven je i osvećen spomenik sa 260 imena prvopozivaca Šumadijske divizije starih od 18 do 21 godine. Dušan Popović, starešina Crkve Svetog proroka Jeremije, istakao je važnost pamćenja i poštovanja prema stradalim junacima, čije su kosti čuvane ispod oltara crkve. Verni narod će 2031. godine podići „Krst stradanja“ visok tri metra na mestu bitke na Vrbovačkim kosama.
U Crkvi Svetog proroka Jeremije u Vrbovcu čuvaju se kosti ratnika u spomen-kosturnici polukružnog oblika ispod oltara. U naslaganim sanducima nalazi se 200 lobanja, a kosti su izmešane bez posebnog obeležja. Crkva je građena od 1936. do 1939. godine, a živopisao ju je ruski umetnik Andrej Vasiljevič Bicenko. Proglašena je spomenikom kulture 2000. godine.
Ova svečanost obeležena je kao važan momenat za pamćenje i poštovanje prema stradalim junacima srpske vojske u Vrbovačkom boju. Okupljeni vernici, vojnici, i predstavnici grada Smedereva odali su počast hrabrim ratnicima koji su položili svoje živote braneći svoju zemlju. Svečanost je bila prilika da se imena stradalih junaka izdignu na dostojnu visinu i da se odaje počast njihovoj hrabrosti i žrtvi koju su dali za slobodu i nezavisnost Srbije.
