Domaćice su često nevidljive radnice u društvu, a njihov rad se često ne prepoznaje i ne vrednuje na pravi način. Mnoge žene se bave domaćinstvom i obavljanjem kućnih poslova, ali taj posao se smatra neplaćenim i često nepriznatim. Domaćice kao što su Džemila Novaković i Ljiljana Jovanović su primeri žena koje se svakodnevno brinu o domaćinstvu, deci i obavezama u kući, ali njihov rad često nije vidljiv i ne dobija priznanje koje zaslužuje.
Džemila Novaković je domaćica koja se svakodnevno brine o kući i porodici, obavljajući različite poslove kao što su kuvanje, čišćenje i briga o domaćinstvu. Ona ističe da je srećna što može da se posveti porodici i domaćinstvu, ali da se divi ženama koje uspevaju da rade i obavljaju sve kućne poslove. Sa druge strane, Ljiljana Jovanović je domaćica koja se brine o domaćinstvu i unučićima, ali se i snalazi kako bi zaradila neki dodatni novac, na primer, pravljenjem zimnice. Bez obzira na to koliko posla domaćice obavljaju, njihov rad često ostaje nevidljiv i nedovoljno cenjen.
Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku, u Beogradu ima skoro 54 hiljade domaćica, dok je broj nezaposlenih muškaraca skoro devet i po hiljada. Mario Reljanović iz Instituta za uporedno pravo ističe da se neplaćenim, kućnim poslovima podrazumevaju različite vrste poslova kao što su spremanje domaćinstva, čišćenje, kuvanje, briga o deci i starijim osobama, kao i poslovi u okviru domaćinstva ili gazdinstva. Kada bi se ovi poslovi plaćali, to bi bila skoro jedna prosečna plata, a vrednost rada domaćica na mesečnom nivou može preći i 100.000 dinara, u zavisnosti od broja radnih sati.
Iako su postojali predlozi da se neplaćeni kućni rad zakonski reguliše, do toga nije došlo. Mnoge domaćice se suočavaju sa nedovoljnom podrškom i priznanjem za svoj rad, dok se njihov posao često smatra „normalnim“ i neplaćenim. Važno je prepoznati i ceniti rad domaćica, jer su one stubovi mnogih domaćinstava i često obavljaju veliki deo poslova koji su nevidljivi, ali od suštinskog značaja za funkcionisanje porodice.
