U Crnoj Gori postoji potreba za ustavnim normiranjem srpskog jezika kao službenog jezika kako bi se potvrdio građanski i evropski karakter države. Iako je Ustav iz 2007. godine prepoznao crnogorski jezik kao jedini službeni jezik, činjenica je da najveći broj građana govori srpskim jezikom prema rezultatima popisa stanovništva. Diskriminacija prema srpskom jeziku sprovedena je uprkos činjenici da većina građana govori srpskim jezikom. Postojeći ustavni članovi koji propisuju većinu od 3/5 na referendumu za promenu jezika su besmisleni i ne odgovaraju međunarodnim standardima. Ustav bi trebalo dopuniti normom koja priznaje srpski jezik kao službeni jezik, uz uvažavanje realnosti i širi dijalog svih relevantnih činilaca. Autori diskriminatornih rešenja su krugovi crnogorskih nacionalista koji su pokušali cementirati diskriminaciju srpskog jezika u Ustav. Potrebno je postići dogovor i saglasnost za uvažavanje faktičkog stanja i eliminisati diskriminaciju srpskog jezika. Normiranje srpskog jezika kao službenog jezika bi bio korak ka pomirenju i dugoročnoj stabilnosti Crne Gore.